Hoe zit het met de jongens? Heb je nou al een vriend? Is dat niet wat voor jou? Allemaal vragen die ik dagelijks te horen krijg en waar ik nog nooit een eerlijk antwoord op heb gegeven. Natuurlijk zou ik dat wel willen, maar dat is zo makkelijk nog niet. Want wat is nou een goed antwoord? Wanneer is het goede moment? Hoe zullen mensen reageren? Ik had geen idee! Toch ga ik vanaf vandaag wel eerlijk antwoord geven op dit soort vragen..

Op de basisschool had ik in groep 8 een vriendje, dat was super stoer en hij was super leuk en lief. Niet dat ik ook maar iets voor hem voelde, maar ik had wel een vriendje en daar ging het om. Op de middelbare school had ik veel vriendinnen die bezig waren met jongens en ik merkte al snel dat het me eigenlijk vrij weinig interesseerde. Ik kon er wel gewoon over mee praten, maar ik kon er niet zo enthousiast over worden als de rest. Veel meiden kregen vriendjes en zoenden voor het eerst. Ik bleef als een van de enige een beetje achter wat dat betreft. Heel erg vond ik dat niet ik, want ik was er ook nog niet zo mee bezig.

Ik val op meisjesToen ik ongeveer zestien was zoende ik voor het eerst met een jongen, puur omdat iedereen vond dat het wel tijd werd. Ik voelde er helemaal niks bij. Natuurlijk zei ik tegen m’n vriendinnen dat het geweldig was, want dan was ik ook weer van dat gezeur af. Voor mezelf begon ik toch zo langzamerhand te realiseren dat ik eigenlijk helemaal niks met jongens wilde. Ik was eigenlijk veel meer met meisjes bezig, maar misschien was dit wel gewoon een fase. Vriendjes en alles eromheen boeide me nog niet echt en dus heb ik er een hele tijd niks mee gedaan.

Toch bleef ik merken dat ik me meer tot meisjes aangetrokken voelde en dat vond ik best lastig. In de hoop dat het wel weer over ging, heb ik het een beetje weggestopt. Soms had ik een date met een jongen, maar er kwam nooit een tweede keer. Het was voor mij dan nu ook wel duidelijk, ik val op meisjes. Uiteindelijk moet je zoiets dan aan de buitenwereld vertellen, maar eerst moet je jezelf dan nog accepteren. Dit heeft bij mij best een tijd geduurd.

Ondertussen zijn we ongeveer drie jaar verder en krijg ik vaak vragen over vriendjes, dates en relaties. Hoe zeg je nou op zo’n moment dat je nooit met een jongen thuis zal komen. Hoe vaker de vragen kwamen, hoe hoger de drempel werd om eerlijk te zijn over mijn gevoelens. Doordat mensen al een eigen beeld hebben gecreëerd, wordt het moeilijker om jezelf te laten zien. Misschien zonder het door te hebben, legt de buitenwereld best wel veel druk op je.

Natuurlijk wordt homoseksualiteit in Nederland geaccepteerd, tenminste dat is wat ze zeggen, maar dat voelt op dit soort momenten toch niet helemaal zo. Als ik erover nadenk dat mensen het straks van mij weten, voelt dat soms best raar. Zouden andere mensen zich ook raar gaan voelen bij mij in de buurt, als ze het eenmaal weten? Zijn er nu ineens dingen die niet meer kunnen of die anders gaan. Allemaal dingen die ik mezelf dan afvraag, maar waar ik binnenkort snel genoeg het antwoord op zal krijgen.

Ik val op meisjesOndertussen heb ik het al aan mijn ouders en zusje verteld, omdat ik er 100% zeker van was dat zij er geen enkel probleem mee zouden hebben. Hiermee heb ik zeker geluk, want niet iedereen kan dat zeggen. Eigenlijk zie ik er meer tegenop om het te vertellen aan mensen die minder dichtbij me staan, omdat ik daarvan nooit zeker weet wat de reactie gaat zijn.

Ik ben vaak bezig met het ‘pleasen’ van mensen. Zolang dat mezelf niet in de weg zit en het de situatie gezellig houdt vind ik dat meestal de beste optie, maar in dit geval kan dat niet. Dus of ik zeg niks en ben er zeker van dat iedereen oké met mij is, of ik word wie ik eigenlijk wil zijn en loop de kans dat mensen me niet meer willen zien of spreken. Het heeft lang geduurd voordat ik er klaar voor was om deze beslissing te nemen, maar ik wil gewoon mezelf zijn en als mensen dat een probleem vinden, dan hoef ik ze ook niet in mijn leven.

De gedachte dat ik iedereen elke keer apart moet gaan vertellen dat ik gay ben (ik zeg gay omdat ik lesbi geen leuk woord vind), vind ik lastig. Thanks to Joyce en Scarlet kan het op deze manier en is het voor mij een stuk makkelijker om mijn verhaal te doen.

Sanne ♥

Zou jij ook een gastblog voor ikVrouwvanJou willen schrijven? Dit mag gaan over alles rondom lesbisch zijn. Denk bijvoorbeeld aan jouw coming out, jouw geloof, lesbische ouders of kinderwens. Mail ons gerust even op ikvrouwvanjou@gmail.com.  Verder praten over dit onderwerp of gewoon zin om een potje te kletsen? Meld je dan aan op ons forum.