Met veel pijn, stress, tranen en moeite lukte het die vrijdag om te insemineren. De pijn die ik voelde deed me bijna ter plekke besluiten dat dit de laatste keer zou zijn. Deze vrijdag is inmiddels 3 maanden geleden. Het lukte me in deze maanden niet goed om te schrijven over onze belevenissen omdat we keer op keer werden teleurgesteld. Iedere maand hoopten we weer op geluk, op die ene kleine kans van slagen, maar telkens werd ik netjes weer ongesteld en gaf de zwangerschapstest ontmoedigend 1 streepje aan. Was ik hier de oorzaak van of hadden we te maken met slechte zaadkwaliteit?

Ik merk dat ik de moed begin op te geven en dat doet vreselijk veel verdriet. Een paar weken geleden zijn we bij de vruchtbaarheidskliniek Geertgen langs gegaan voor een gesprek, omdat we ons zorgen maakten. We kregen een papier voor ons waarop het aantal pogingen stond met daarbij de zaadkwaliteit vermeld. Twee van de zes keer was de zaadkwaliteit zo ondermaats (0,2) dat zwanger worden onmogelijk was. Via internet hadden we inmiddels zelf uitgevonden dat er pas kans van slagen was, als de zaadkwaliteit boven de 1,0 is. Het gekke is dat ze ons hier bij deze pogingen niets van gezegd hebben. Ze hebben gewoon de inseminatie gedaan en gezegd: “Nou hopen dat het lukt deze keer” ….als er al wat werd gezegd. Wij zaten 2 weken in spanning en waren in tranen toen we erachter kwamen dat het weer mislukt was. Ik voelde me flink belazerd toen ik dit hoorde. Wat is dit voor vreemde communicatie?

Scarlet en Joyce ik vrouw van jou slechte zaadkwaliteitHet probleem is dat ik nauwelijks boos kan worden, want ik ben me ervan bewust dat ik nog geen week later weer gespreid met mijn benen moet liggen bij deze mensen en hen een klem in mijn vagina moet toevertrouwen. Ik ben boos, maar opgelucht tegelijk, omdat het betekent dat we geen volle zes pogingen hebben gehad. Eigenlijk dus maar vier. Het valt nog best mee dus.

Ruim een week later test ik positief en maken we een afspraak voor inseminatie. Nu zullen ze wel beter werk leveren denken we beiden. In het kamertje worden we geholpen door de arts die niet meer dan 1 woord zegt, al is dat soms al te veel. Hij laat het papier zien dat ik moet ondertekenen. Ik zoek naar de zaadkwaliteit: 0,4. Ik ben totaal verbaasd en vraag hem waarom we dit doen. Een zaadkwaliteit onder de 0,5 heeft het toch nauwelijks kans van slagen? Hij beaamt dit. Ik ben verbijsterd. Maar hiervoor kom ik toch niet! Ik sta erop dat er dan twee maal wordt geïnsemineerd. Ondanks de helse pijn en de angst die ik moet verduren, kies ik ervoor dit twee maal te doen. Ik wil zo graag zwanger worden.

Scarlet en Joyce ik vrouw van jou slechte zaadkwaliteitIk ga liggen en wacht tot de arts het kansloze zaad in zijn spuitje heeft. Ik probeer me te concentreren en ontspannen, maar ben zo geïrriteerd door de hele situatie dat het me niet lukt. De arts pakt vervolgens de verkeerde eendenbek waardoor ik huilend van de pijn wordt geïnsemineerd. En zo nog een keer…. denk ik bij mezelf.

We wachten een dik uur en dan zijn we weer aan de beurt. De kwaliteit is dit keer 0,8, tenminste enige kans van slagen. De arts heeft door dat de eendenbek van de vorige keer niet de juiste was en laat me vrolijk de kleine zien die hij nu gaat gebruiken. Het doet een stuk minder pijn. 0,4 + 0,8 = 1,2. Jo en ik hopen van harte dat het genoeg is en dit keer raak zal zijn.

Volg ons ook via Bloglovin’ , Twitter, Instagram, YouTube of Facebook

In deze terugkerende, wekelijkse blog delen we onze ervaringen met het hebben van een kinderwens.  Hierin wordt teruggegrepen naar een tijdje geleden.