Beloof je trouw te blijven in goede en kwade dagen, in armoede en rijkdom, in ziekte en gezondheid? En wil je liefhebben en waarderen al de dagen van je leven? Wat betekent liefde in mijn leven en wat heeft het de afgelopen jaren voor mij betekend? Dat liefde niet onvoorwaardelijk is of tot de dood ons scheidt, ontdekte ik rond mijn 16de toen mijn ouders met veel ruzie uit elkaar gingen. Tot op de dag van vandaag vermijden ze elkaar en spreken ze elkaar niet meer. Iets wat ooit liefde was is nu niets meer. Twee mensen die liefde voor elkaar voelden, voelen nu rancune. Toch heeft de liefde in zekere zin mijn leven gered, al klinkt dat wellicht wat overdreven.

Thuis, in de tijd rond de scheiding van mijn ouders, voelde ik me vaak niet gehoord. Ik had veel ruzie met mijn ouders en voelde me eenzaam. Ik ben een gevoelsmens, maar de aandacht die ik kreeg was in die tijd met name gericht op het verstand, op goede cijfers halen op school, op wat te gaan doen, op de toekomst en ga zo maar door. Ondanks mijn grote mond en bijdehante houding, was ik eigenlijk een heel kwetsbaar kind. Ik kon slecht tegen kritiek, voelde me op school minderwaardig en snel buitengesloten en werd met regelmaat gepest. Ik verlangde intens naar de veiligheid van een arm om me heen, een liefdevolle knuffel en de blik van een moedereend die me geruststelde dat ik helemaal goed was zoals ik was.

Scarlet en Joyce liefdeDie liefde ervoer ik niet, ongeacht wat hier de reden van was, waardoor het steeds killer in mij werd. Het leek of ik vanbinnen een beetje dood ging. Ik voelde steeds minder, hechtte steeds minder waarde aan zaken die eerder belangrijk voor me waren. Zelfs de dood, maar grootste angst, maakte me niet meer bang. Ook de liefde voor mijzelf druppelde weg langs mijn gezicht.

Eind 17 jaar ging ik op mijzelf wonen. Ik was toen helemaal op mezelf aangewezen en voedde mijn hart met urenlang films kijken. Hele weekenden hing ik voor de televisie. Ik leefde de levens van de mensen in de films, omdat mijn leven leeg was. In de tussentijd ging ik dramatisch op zoek naar liefde in mensen, moederfiguren, om mij heen. Soms werd deze liefde tijdelijk beantwoord en soms niet. Het was hoe dan ook van tijdelijke aard. Opnieuw bleek de liefde niet onvoorwaardelijk.

Veel van mijn problemen vroeger zijn denk ik deels ontstaan door een gemis, een leegte. Ik probeerde die leegte op alle mogelijke manier weg te krijg, op te vullen, te vergeten, maar niets hielp écht. Totdat ik stopte met de liefde achterna zitten en het leven accepteerde zoals het op dat moment was. Ik zette kleine stapjes vooruit voor mijn toekomst en ging een klein beetje experimenteren door online te daten. Nou ja, daten. Ik heb in totaal 1 afspraak gemaakt.

Vanaf die afspraak, waar ik Joyce ontmoette, ben ik langzaam de liefde gaan ervaren. Ik viel voor het eerst in slaap tegen iemand aan. Ik voelde hoe het is om in iemands armen te kunnen uithuilen. Ik voelde hoe het was om werkelijk gemist te worden. Het was niet eenvoudig, want het was ook heel onwennig waardoor ik me regelmatig erg ongemakkelijk heb gevoeld. Ik schaamde me voor mezelf, terwijl er niets was om me voor te schamen.

Scarlet en Joyce liefdeMijn leven vulde zich heel langzaam niet alleen met liefde maar ook met betekenis. De jaren ervoor had ik verschillende banen gehad, op verschillende toffe plekken gewoond én verschillende studies gedaan. Allen maakten mij niet gelukkig, gaven mij leven niet écht inhoud. Totdat de liefde erbij kwam. Heel langzaam ging ik me beter voelen, voelde ik meer en kreeg mijn leven, in combinatie met een leuke baan en fijn huisje, weer waarde.

Liefde geeft me kracht. Liefde laat me leven.

♥