Ben ik ontmaagd? Nou ja, dat is natuurlijk een beetje domme vraag, want dit is niet de eerste keer, maar wel de eerste keer met een echo apparaat… Is dat iets om trots op te zijn of is dat iets om me voor te schamen? Na een flinke teleurstelling bij onze vorige afspraak had ik afgelopen week opnieuw de kans om mijn vrouw zijn te bewijzen. Dit keer had ik geen lullige oefen-poging gedaan met een inimini-tampon, nee ik en Joyce waren aan de gang gegaan met grof geschut. Afgelopen weekend wandelden we quasi nonchalant de Etos binnen om zogenaamd even naar een nieuwe haarkleur te kijken voor mij. Maar op onze weg richting de haarkleur pakjes achterin de winkel passeerden we, hoe toevallig, het schap met daarin seksuele speeltjes…

We drentelden er wat lacherig rond tot ons oog viel op een zwart monster dat qua formaat wel iets leek op het echo-apparaat van de kliniek. En voor 14,95 is het best goed oefenen. Ho ho, Jo pakt de potjes glijmiddel er nog even bij. Twee halen 1 betalen! Als het met twee potjes glijeritus niet naar binnen gaat, weet ik het niet meer! Stoer loop ik naar de kassa en reken ik het ding af. Ik ben goed in het uitschakelen van mijn gevoel en stoer benadruk ik nog even bij het kassière dat het 2 halen 1 betalen is. Als ze me hierna vraagt of ik een tasje wil, lach ik even “Wat denk je zelf?”  – Nee hoor, ik was van plan om dit zwarte monster al trillend open en bloot over straat te tillen –

Give me a freaking bag!

Scarlet Hemkes

OMG I hate this.. Vreselijk dit gevoel, die angst, die paniek, maar we moeten oefenen. Leuke vermelding later voor je kind “we konden jou alleen krijgen als we oefenden met een groot zwart monster.” Twee dagen later rijden we vol goede moed, ik probeer me vanaf de eerste kilometer te ontspannen, richting Brabant. Ik moet gewoon mijn best doen om te ontspannen en als het pijn gaat doen moet ik persen. Ik weet inmiddels een beetje hoe dat moet, dus dat gaat me lukken. Please, laat ons niets voor niets komen….

Ruim anderhalf uur later zitten we in het kantoor van de ongeveer 50-jarige vrouw die gynaecoloog is en tevens seksuoloog. Ze legt ons uit wat de opties zijn bij vaginisme, iets wat we al lang wisten. Na wat andere info over “hoe ontspan ik mijn bekkenbodemspieren fysiotherapeuten” te hebben gekregen, wil ze ons weer haar kamer uitsturen. Ik kan bijna wel janken, dit was niet de bedoeling. Ik maak duidelijk dat ik hier niet alleen voor kwam. De vrouw lijkt duidelijk beledigd door mij. Geweldig hoe ik met pittige recht-door-zee vrouwen bots… heel handig altijd van me. Ik dim in en zeg direct dat het niet denigrerend bedoeld was, maar dat ik hoopte dat zij ook nog een poging wilde wagen met de stiekeme hoop dat het deze keer wel zou lukken. Dat leek haar inderdaad erg naïef, maar “ze wilde best even kijken hoor, als ik daarop stond”.

Jazeker, ik sta erop dat u, onbekende vrouw van 50, even naar de binnenkant van mijn beneden gaat kijken! Ik kan mij niets leukers wensen.

Scarlet Hemkes

Prima, ik mag weer mijn broek en roze Hema onderbroek uitdoen en op de stoel gaan zitten. Ik voel me een kleuter van 4. Zo, laten we eerst eens even kijken en rustig gaat ze voor mij zitten. Nou, hoe voel je je nu? – Nou mevrouw, ik voel me heerlijk, ik voel me als een real life peep show, geweldig dus! Nog even en ik ga geld vragen! – Deze rust en vragen waren vervelend, maar ik geef toe, het werkte, want ik werd meer ontspannen. Hierna pakte de vrouw het echo-apparaat en liet me dit rustig zien en vroeg of ik hem misschien zelf in wilde brengen. Mijn reactie? Hahahahahahahahahahahahahaha…..nee. Goed, dan wilde zij dat wel doen.

Heel langzaam….au au au… en toen ineens PLOEP! Kijk, dit is je baarmoeder! Er ligt hier een eitje klaar. Oh mijn god, ik was zó trots! Helaas vond de pittige, doch effectieve arts wel dat ik eerst meer moest oefenen thuis en hulp moest krijgen van een professional voordat we echt konden starten met de inseminatie. Dat vond ik natuurlijk, passend bij een kleuter van 4, flauw flauw flauw! Thuis aangekomen ga ik naar het toilet. Er zit bloed in mijn roze Hema onderbroek.

Volg ons via Bloglovin’ , Twitter, Instagram, YouTube of Facebook

In deze terugkerende, wekelijkse blog delen we onze ervaringen met het hebben van een kinderwens.  Hierin wordt teruggegrepen naar een tijdje geleden.