Op 10 september 2013 zag ik voor het eerst daglicht. Mijn moeder Betty gaf op deze dag leven aan mij en nog 7 broers en zusjes. Dit gebeurde niet in een liefdevol warm huis, zoals in Nederland meestal gebeurt, maar ergens in Bosnië in the middle of nowhere. Mijn moeder was namelijk een zwerfhond, zoals in Bosnië vele honden over straat zwerven. Desalniettemin was ze sterk genoeg om ons levend en gezond op de wereld te zetten. Ik ben Sjors en dit is op jullie verzoek mijn verhaal.

Sjors bosnische barak brak hondNa onze geboorte werd er gelukkig een melding gemaakt door iemand, waarna een lieve vrouw ons op kwam halen om ons te verzorgen. Deze mensen bleken samen te werken met de Nederlandse stichting Idemo die hondjes vanuit Bosnië naar Nederland halen om er vervolgens een goed huis voor te zoeken. Twee weken later was het zover. We waren allemaal gezond en sterk genoeg verklaard door de dierenarts om door de stichting opgehaald te worden en in de auto een enorme reis naar Nederland te maken. Eenmaal in Nederland aangekomen reden we helemaal door naar het plaatsje “een”. Dit is een dorp ergens in Drenthe. We kwamen daar aan bij een gastgezin waar twee ontzettende lieve vrouwen de komende periode voor ons zouden zorgen. Gelukkig was mama ook mee en stonden we er niet helemaal alleen voor. Zes weken lang hebben we ons prima vermaakt daar. Het was een grote boerderij ergens achteraf waar we lekker konden rennen en spelen.

Nadat onze lieve golden retriever Bob overleed, bleef er een pijnlijk leegte in ons huis achter. Vooral Scarlet had hier veel moeite mee omdat ze meerdere dagen in haar uppie vanuit huis werkt. Iedere dag keek ze rond op internet op zoek naar een Bob, maar nergens vond ze hem. Toen ze een tijdje rondkeek op websites van stichtingen die straathondjes uit het buitenland halen, vond ze op een dag een grappige foto van een pup. Ze belde of we een keertje mochten komen kijken. Ja hoor, die zaterdag konden we nog langskomen. Zo gezegd, zo gedaan. Op een zaterdagochtend reden we richting Drenthe….

HOND SJORSToen werd het tijd om een warm en liefdevol huis voor ons te zoeken. Dit bleek niet al te moeilijk, want velen vonden ons zo schattig, dat ze ons maar al te graag mee naar huis wilden nemen. Al snel was voor iedereen een plekje gevonden en zo ook voor mij. Twee november was de dag dat Scarlet en Joyce bij mij op bezoek kwamen. Ze vielen uiteraard als een blok voor mijn onschuldige puppy blik en namen me diezelfde dag al mee naar huis.

Sjors bosnische barak brak hond

Eenmaal in Drenthe leidde de vriendelijke vrouw ons naar een ren met 7 pups. Scarlet ging ertussen staan met haar witte broek aan die binnen enkele seconden helemaal bruin was van alle modderige puppenpootjes die tegen haar op gingen staan. ‘Dit is hem’ en Scarlet kreeg Sjors, zoals hij toen al heette, in haar handen gedrukt. Hij keek wat slaperig naar haar. We mochten hem even mee in het huis nemen van de vrouw om daar de mama van de pups te ontmoeten en koffie te drinken. Binnen was het een heerlijk gezellige boel met nog zo’n 3 andere honden en mama Betty. Eén van de meest lieve honden die ik ooit gezien heb. Sjors moest wel een lieve hond zijn. Tegen als onze voornemens in namen we Sjors diezelfde ochtend nog mee naar huis.

Sjors blog6Na een lange reis kwam ik aan bij mijn toekomstige huis. De eerste dagen was het zeker even wennen voor ons allemaal, want ik was best ondeugend. Naarmate de dagen en weken verstreken ging het steeds beter. We gingen op cursus en dat was reuze gezellig. Ik werd steeds groter en groter en groter, iedere vrijdag als ik meeging naar Joyce haar werk, woog ik weer wat meer op de weegschaal.

Sjors bosnische barak brak hond

Het was in het begin enorm wennen om ineens weer de verantwoordelijkheid te hebben over een hond. Je kan niet meer zomaar even weg, zeker niet met een pup. Sjors moest er ‘s nachts uit om te plassen en deed in het begin nog weleens een plasje op het kleed. Oepsie. Op vrijdagochtend ging hij altijd met Joyce mee naar haar werk, zodat hij nooit alleen hoefde te zijn.

sjors en scarletMijn baasjes namen me overal mee naar toe. Ik ging met ze fietsen en dan zat ik in de mand. Ik heb vele uurtjes op schoot in de auto doorgebracht, van Utrecht, naar Almelo, Epe en Zeeland. Ik kwam overal. Met Kerst kreeg ik zelfs een trui aan. Ook moest ik, en nog steeds, heel veel samen met mijn baasjes op de foto.

Sjors blog7

We proberen zoveel mogelijk te doen met Sjors. We gaan met hem naar het strand, naar de Soesterduinen en naar de heide. Hij geniet dan volop en wij ook. Sjors is echt een knuffel en tegelijkertijd een eigenwijze dondersteen. Als we in de buurt van de dierenwinkel komen waar we iedere week lekkers voor hem kopen, doet hij geen stap meer vooruit als we daar niet eerst naar binnengaan om iets lekkers te halen. Sjors gromt, net als zijn broers en zussen, als hij speelt, waardoor veel mensen denken dat hij niet lief is. Het is zijn manier van stoer doen.

Sjors blog4Ik slaap op de kop in mijn mand en soms stiekem bij mijn vrouwtjes in bed. Dan ga ik dicht tegen ze aan liggen. Toen ik nog klein was dachten veel mensen dat ik een Airdale Terriër was. Dat vond Scarlet heel leuk, want die is dol op dat ras. Nog steeds komt de vraag “wat voor ras is dit?” regelmatig langs. Niemand weet natuurlijk met 100% procent zekerheid te zeggen welke genen ik allemaal heb, maar dat ik een kruising Bosnische barak ben kan bijna niet missen. De officiële naam hiervoor is: Bosanski Ostrodlaki Gonic Barak. Dit is een erkend ras, afkomstig uit Bosnië…. hoe toevallig. Het is ook een jachthond en dat hebben mijn baasjes wel gemerkt toen ik in Frankrijk een kip in mijn mond had. Yum!

Sjors

Inmiddels ben ik net één jaar en zo goed als uitgegroeid. Ik ben een vrolijke flierefluiter, weeg zo’n 20 kilo en zie er altijd uit alsof ik net uit bed kom. Met mijn hele familie gaat het gelukkig goed, want iedereen is goed terecht gekomen. Mijn moeder woont ergens in Zeeland en mijn broertjes en zusjes verspreid door het hele land. Pas geleden hadden we een reünie bij de Soesterduinen. Hier hebben we heerlijk gerend en gestoeid als vanouds.

Met mij gaat het wel goed komen. Ik heb een warm en liefdevol huis gevonden met twee lieve vrouwtjes die me ontzettend verwennen. Zit jij er nou ook aan te denken om een leuk maatje in huis te nemen en een hondje uit het buitenland een mooie kans te geven? Neem dan eens een kijkje bij Stichting Idemo.

Oké, dat was mijn verhaal, geef me nou dat koekje maar.

liefs sjors