Afgelopen vrijdag was weer zo’n dag, een dwaze donor dag. Direct uit mijn werk reden we door richting Zwolle om daar een gesprek te hebben met onze nieuwe potentiële donor. Het was een knap eind rijden en het maakte ons weer een benzinetank armer. De dag ervoor had ik het er nog met mijn broer uitgebreid over gehad. Niet alleen kon ik met hem praten over deze manier van doneren, ik heb zelfs met hem gesproken over mijn nieuwste (waarschijnlijk) psychisch gestoorde aanwinst: vaginisme.

Ik vind het bijzonder en lief dat ik hier met hem over kan praten. Hij is de enige. In eerste instantie vond hij het beter voor het toekomstige kind als we in Nederland een donor zouden vinden. Toen hij deze week echter hoorde hoe we dit eventueel ook zouden kunnen doen: met behulp van zelf-inseminatie en heel veel vertrouwen in de donor, werd hij bezorgd. “omdat hij zich zorgen maakte om de gezondheid van zijn zusje” Ik smolt bij die zin… Ik vind het zo lief dat hij daarin zo betrokken en verzorgend is. Natuurlijk deel ik die zorg wat betreft vertrouwen in een man die je nauwelijks kent: is hij wel gezond, draagt hij geen enge ziektes, is hij wel eerlijk over zijn bedoelingen…en ga zo maar door.

dwaze donor dagen scarlet

Toch willen we dit eerst goed onderzocht hebben alvorens we kiezen voor de optie van de spermabank in Denemarken. Eenmaal in Zwolle aangekomen parkeerden we onze auto naast een grote BMW X1… zou het? Zou die auto van hem zijn? Dat zou wel cool zijn… Bizar dat je die gedachtes dan serieus in je hoofd hebt. Alsof zo’n auto werkelijk iets zegt over een persoon, onzin natuurlijk!

Hij stond voor het hotel/ restaurant op ons te wachten. Even had ik het idee dat hij op lange Frans leek en snel mompelde ik richting Jo, “Is dat hem? Is dat hem echt?” Joyce wist zeker dat het hem was en sprak hem direct aan. Het klopte en samen liepen we naar binnen. Hij zocht een tafeltje uit en begon enthousiast te praten.

schrijf zo verder….

En dat “schrijf zo verder”…. duurde iets langer dan gedacht. Ik ben druk geweest met werk, werk en nog eens werk. En wat een stress bracht dit alles met zich mee. Stress en veel emoties, want tig dingen liepen anders dan ik had gewild.

Kortom: de afgelopen weken lang draaiden mijn zenuwen overuren. Het wordt me steeds duidelijker dat als ik straks zwanger mág worden, ik veel rustiger aan moet gaan doen en beter moet leren relativeren. Ik heb nu binnen not-time duizend irritaties en dat moet ik echt afleren. Ik moet veel meer naar het grotere geheel gaan kijken en de zaken objectiever en rustiger leren bekijken. Dat wordt zeker een groot aandachtspunt de komende tijd. Daar moet en zal ik wat aan gaan doen en snel!

Snel, want roffellll…… we hebben onze donor gevonden! De man waarover ik 5 weken geleden aan het vertellen was, we hebben hem gekozen. Hij was flot, vriendelijk, initiatiefrijk en kwam slim op ons over. We hebben een flinke tijd met hem gepraat in Zwolle, maar de tijd was zo voorbij. Voor de zekerheid, al hadden we er reeds een heel positief gevoel over, hebben we ook nog kennis gemaakt met een andere mogelijke donor. Dit gesprek verliep heel stroef. Eigenlijk wist ik het al direct toen ik de jongeman het hotel zag binnenlopen. Hij kwam afwachten, afwezig en niet sterk op me over. Maar goed, ik heb geleerd niet te snel te oordelen, dus volgde nog een gesprek van een uur. Een gesprek met heel veel ongemakkelijke stiltes. Een gesprek met tig momenten waarop ik geen idee had waar ik heen moest kijken.

dwaze donor dagen scarletEn wat doe je dan? Ga je eerst nog een paar keer afspreken met de man die we in Zwolle hebben ontmoet en zo ja wat bespreek je dan nog? Vragen hadden we eigenlijk niet direct meer… en om nou samen naar een pretpark o.i.d. te gaan is ook zo wat.

Wat bij ons doorslaggevend was, was het feit dat hij ook voor ons wilde doneren bij de Geertgen kliniek in Brabant en daarnaast een donor-contract wilde ondertekenen bij een notaris. Dit gaf ons extra vertrouwen en net dat zetje om JA te zeggen tegen hem.

So, Babyland, we got him!

In deze terugkerende, wekelijkse blog delen we onze ervaringen met het hebben van een kinderwens.  Hierin wordt teruggegrepen naar een tijdje geleden.