Enkele dagen geleden hadden we weer een afspraak bij de vruchtbaarheidskliniek. Ja ja, ik ken dat woord nu zomaar uit mijn hoofd, want ik moest de dag ervoor nog even snel mijn zorgverzekering bellen om te vragen of deze kliniek “Maar wat is het dan precies voor instantie mevrouw?” “Uhmm, nou het heet dus Geertgen en zit in Brabant en uhm.. nou ja, het is uhm.. wacht ik lees het even van de website op, het is een vruchtbaarheidskli….. ” vergoed werd door hen. Ja, dank u, prettige dag nog.

Opnieuw reden we netjes aangekleed richting Brabant. We zouden een gesprek hebben met de psycholoog en erna met de arts. Wat zouden ze ons deze keer gaan vragen vroegen we ons hardop in de auto af. En belangrijker nog, wat gaan we antwoorden. Moest ik bepaalde dingen verzwijgen? Nadat we bij de instantie in Leiderdorp verteld hadden dat ik IN HET VERLEDEN een eetstoornis had gehad, leverde ons dit een gesprek met een psycholoog op die afwezig was i.v.m. ziekte en erna een nooit in onze brievenbus aangekomen verplichte verklaring om mijn medisch dossier in te zien.

Maar in het verleden bepaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst, dus als ze ernaar zouden vragen, zou ik eerlijk antwoorden, besloten we.

Daar 4 minuten te laat, as always, aangekomen meldden we ons bij de receptie. Opnieuw worden we hartelijk ontvangen. Door mijn lange wachttijd ervaring bij de vorige afspraak, was ik nu zo snugger op mijn laptop mee te nemen. Eenmaal druk typend aan een tafeltje werden we na tien minuutjes al geroepen. Een vrouw van rond de 45, klein, grijze krulletjes, nam ons mee naar een klein kamertje met weinig uitzicht. Een psycholoog zou een betere kamer mogen hebben dacht ik bij mezelf. Iedere vraag die ze vervolgens aan ons stelde begon met “ja ik ben gewoon nieuwsgierig hoor, maar…..?” Grappig, ze leek bijna te beleefd als psycholoog om ons vragen te stellen. Ik vertel netjes waar ik werk, waardoor drie maal het woord eetstoornis valt, maar mevrouw de beleefde psycholoog vraagt niet door.

We hadden ons voorbereid op een flink vragenvuur, maar verder dan “wie is je vader, wie is je moeder, zijn ze nog samen en hoe is het contact” kwam het niet. Mevrouw de psycholoog begint wat dingen aan te kruisen op het blad en te mompelen “ja, dat zit wel goed, ja dat ook” en besluit deze handelingen met het zetten van een handtekening onder het papier. Yes, we zijn binnen, schiet er door mijn hoofd.  En inderdaad, we mogen het kamertje verlaten en zullen erna worden opgehaald door de arts.

scarlet

We nemen weer plaats in de overvolle wachtkamer waar het stinkt naar poepluiers en ik pak mijn laptop er weer bij. Er komt een lange, slanke vrouw binnen met een peuter die wat luid pratend rond begint te rennen. Is het niet raar om een peuter mee te nemen hier naar toe? Het komt op mij een beetje over als het laten paraderen van size zero modellen in een obesitas-kliniek. De kat op het spek binden…

Na nog geen vijf zinnen te hebben getypt op mijn laptop worden we geroepen door de arts. De man met overduidelijk een goed salaris en Paul Shark bloesje aan oogt stijlvol en slim. Ik merk direct dat ik in mijn onzekerheid aan hem wil vragen wat hij er nou van vindt dat twee vrouwen, zoals wij, zwanger willen worden. Ik begrijp dat dit ongepast zou zijn en houd wijselijk mijn mond. Daarentegen zegt me dit wel dat ik de mening van een wijs iemand duidelijk mis. We praten met de arts kort over de donorbank ik Denemarken. Hij zegt nog wat over bloedprikken, waarna we al snel zijn kantoortje uit worden geleid richting de verpleegster die mijn bloed zal afnemen.

Gelukkig was ik zo snugger om net voordat we door de arts werden geroepen, een Snicker naar binnen te werken. Half onwel worden als gevolg van het bloed prikken is me namelijk niet vreemd en we willen graag ieder vermoeden dat er iets niet klopt aan ons uitsluiten. Hierna pakken we onze jassen van de kapstok en lopen de hoogstaande zon van het Brabantse dorp in richting onze auto.

scarlet

De telefoon gaat. Het is mijn moeder. Kan je het een kind wel aandoen, als het een jongetje is, dat hij geen vaderfiguur heeft? Een jongen zonder vaderfiguur, mag dat wel? Ze heeft het eens besproken met een kennis van de tennis en met de dochter van haar vriend en die vonden dat het geen kwaad kon. Is het nu tóch niet erg dat als de potentiële baby een jongetje wordt hij twee moeders heeft? Dit soort vragen spoken regelmatig door onze hoofden…

Donor mail!

hallo

Het geeft mij een groot genoegen u schrijven na het lezen van uw oproep, die eigenlijk interesseert me om de communicatie met u, als u de wens met mij, zodat we kunnen krijgen om elkaar te leren kennen en wat te zien gebeurde in future.i zal heel blij zijn als je kunt me schrijven via mijn e-mail voor communicatie eenvoudiger, en voor mij om u mijn foto.
Ik zal wachten om te horen van you.have een gezegende dag.

Vreugde om te proberen en contact met mij op

Nee, dat wordt hem niet.

In deze terugkerende, wekelijkse blog delen we onze ervaringen met het hebben van een kinderwens.  Hierin wordt teruggegrepen naar een tijdje geleden.