Lesbisch voor een jaar. Hoe kan je nou in vredesnaam lesbisch zijn voor een jaar, zou je denken. Toch is “Lesbian for a year” de titel van het boek dat de Australische Brooke Hemphill schreef. Het boek schreef ze nadat ze een jaar lang als lesbische vrouw door het leven ging. Het gaat over haar ontdekkingstocht die ze beleefde nadat ze voor het eerst met een vrouw in bed belandde.
Brooke Hemphill, die normaal gesproken alleen mannen date, ging met wat vrienden een avondje stappen in een gay bar. Na een leuke avond met behoorlijk wat drank, trof ze de volgende ochtend plots een naakte vrouw bij haar aan in bed. Was dit eenmalig? een vergissing?
Kort hierna kreeg ze een baan aangeboden om te helpen bij het opzetten van een (hoe toevallig) tv serie over een groep lesbische vrouwen uit Sydney. Bij de opnames leerde ze een van de vrouwen beter kennen en had hiermee 6 maanden lang een relatie. Best verwarrend allemaal, want was ze nou ineens lesbisch? Of viel ze toch ook nog wel op mannen? Ze besloot een jaar lang alleen maar vrouwen te daten. Hierna schreef ze het boek ” Lesbian for a year”, een boek dat overigens ook veel kritiek heeft gekregen om de titel. Zelf zegt ze dat dit absoluut niet haar bedoeling is geweest. Ze heeft het boek geschreven om haar ervaringen te delen en duidelijk te maken dat labelen en mensen in hokjes plaatsen helemaal niet nodig is.
Er zou volgens haar veel meer begrip komen rondom seksualiteit als meer mensen eens gingen experimenteren met partners van eigen geslacht. Het zou veel fijner en mooier zijn als je je partner kan uitkiezen op basis van persoonlijkheid in plaats van geslacht.
Het lijkt me best een grappig boek. Ik ben wel benieuwd naar hoe zij dat jaar heeft ervaren! Zelf vind ik het een goed plan om mensen niet zo in hokjes te plaatsen. Je moet voor je partner kiezen omdat het klikt, je hem of haar leuk vindt en het goed voelt samen, niet op basis van geslacht en wat “hoort”. Het woordje hetero, lesbisch of biseksueel zou niet nodig moeten zijn…. toch?
Wij, Joyce en Scarlet, zijn de twee vrouwen die deze blog bijhouden. We hebben sinds 2007 een relatie. We houden van het leven, maar tegelijkertijd is het onze grootste uitdaging.
4 Comments
Eilish
Ik vind ook dat dat woordje niet nodig zou moeten zijn. Je hebt namelijk een relatie met een MENS!
Kim
Helemaal mee eens. Ik hou er ook niet zo van om er een naam aan te geven. Je word verliefd op eens persoon en of dat een man of vrouw is, so be it 🙂
Ik
Sluit me helemaal aan bij bovenstaande reacties. Mooi geschreven; een relatie met een mens/persoon. En zo ist!
Zinnen als ‘wat knap dat je open bent over dat je homo/lesbisch/bi bent’, zouden wat mij betreft ook weg moeten. Hiermee wordt bevestigd dat het iets bijzonders is, dat het anders dan ‘normaal’ is, dat het als raar beschouwd zo kunnen worden,…
Ik zeg toch ook niet tegen een hetero dat ik het knap vind dat hij toegeeft/open is over het feit dat hij/zij dat eerlijk zegt? Ik ga het gewoon eens vragen haha. “Wanneer ben je uit de kast gekomen? En wat knap joh, dat je dat hier maar zo maar even eerlijk opbiecht.”
“Hoe doen jullie het?” Hoor ik ook vaak als ik zeg dat ik op dat moment een vriendin heb. Hoor nooit de vraag: “Ben je gelukkig samen?” Ohw, boehoe!
Liefs!
Ilse
Whaah, klinkt op zich wel als een tof boek! Weer eens wat anders als een chicklit. =3